" وضعیت Socioeconomic تنها پیش‌بینی‌کننده مهم of بوده و می‌تواند به شناسایی بیمارانی که در بالاترین خطر قرار دارند کمک کند . با توجه به اینکه nonadherence مکرر است ، ممکن است مزایای درمان اعتیاد را به خطر بیاندازد ، ممکن است تفسیر بالینی واکنش بالینی را پیچیده کند، و می‌تواند از طریق مداخلات مبتنی بر شواهد مورد بررسی قرار گیرد .
محققین نتیجه‌گیری می‌کنند که " … نرخ of در طول ۶ ماه اول درمان در ارتباط است و نیاز به مطالعات مداخله دارد که هدف از آن بهینه‌سازی پی‌گیری در دوره درمان است. "
بیماری صرع مقاوم در برابر درمان در اوتیسم idiopathic ؛ Associated با هجوم زودهنگام و اختلال شناختی .
مبدا :
ویلی - به لک ول
خلاصه :
یک مطالعه جدید نشان داد که صرع مقاوم در برابر درمان در اوتیسم idiopathic رایج است . دوران اولیه در آغاز توقیف و تاخیر در توسعه جهانی با فرکانس بالاتر مقاومت در برابر داروهای antiepileptic همراه بود .
یک مطالعه جدید نشان داد که صرع مقاوم در برابر درمان در اوتیسم idiopathic شایع است . دوران اولیه در آغاز توقیف و تاخیر در توسعه جهانی با فرکانس بالاتر مقاومت در برابر داروهای antiepileptic ( AED ) همراه بود . یافته‌های کامل در Epilepsia ، یک ژورنال منتشر شده توسط ویلی - به لک ول از طرف انجمن بین‌المللی در برابر صرع ( ILAE ) منتشر می‌شود .
به گفته مراکز کنترل و پیش‌گیری بیماری‌ها ( CDC ) ، اختلالات طیف اوتیسم ( ASD ) گروهی از معلولیت‌های رشدی هستند که می‌توانند به طور قابل‌توجهی تعامل اجتماعی ، ارتباطات و رفتار را تحت‌تاثیر قرار دهند . CDC تخمین می‌زند که به طور متوسط ، ۱ در ۱۱۰ کودک آمریکایی دارای ASD ( که ۴ برابر بیشتر از دختران است ) . شواهد پزشکی حاکی از آن است که شیوع بیماری صرع در اوتیسم از ۷ % تا ۴۶ % متغیر است .
محققان در تیم تحقیق حاضر ، به رهبری اورین Devinsky ، پروفسور عصب‌شناسی ، استاد عصب‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک و مدیر مرکز صرع Comprehensive نیویورک ، داده‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماران مبتلا به اوتیسم idiopathic که در این مرکز در طول یک دوره ۲۰ ساله ارزیابی شد را مورد بررسی قرار دادند . دکتر Devinsky گفت : " صرع در برابر دارو در بین بیماران مبتلا به اوتیسم شایع است و بیش از یک سوم بیماران در گروه مطالعاتی ما ، مدیر عامل هستند .
در بین ۱۲۷ بیمار مبتلا به اوتیسم و حداقل یک حمله صرعی ، ۳۴ % از آن‌ها مدیر عامل بودند و ۲۸ درصد از آن‌ها عاری از حمله بودند . ۳۹ درصد باقیمانده بیماران مبتلا به اوتیسم و صرع ، حمله‌های infrequent و یا داده‌های ناکافی را برای دسته‌بندی مناسب آن‌ها داشتند . در بیماران with ، محققان دریافتند که حمله صرع در سن قبل از بیمارانی بود که دچار حمله شدند . این نوع بیماران نیز دارای رگرسیون توسعه‌ای بیشتر و همچنین تاخیر در موتور و زبان ، نسبت به شرکت کنندگان بدون اشغال بودند .
سه بیمار جراحی جراحی را انجام داده بودند و یکی از آن‌ها تحت callosotomy جلویی قرار داشت ؛ این درمان‌ها کارساز کمی یا هیچ پیشرفتی در وضعیت کشف نشده بود . دکتر Devinsky نتیجه‌گیری کرد : " در بیماران مبتلا به اوتیسم ، ما در نه بیمار بهبود محدودی داشتیم و هیچ بهبودی در هفت بیمار صورت نگرفت ." در بیماران مبتلا به اوتیسم ، ما دریافتیم که نتایج جراحی و VNS کم‌تر مطلوب هستند ، چرا که برای بررسی ارتباط بین صرع مزمن و اوتیسم ، مطالعات بیشتری مورد نیاز است .
منبع سایت علم روز